مردی به امام حسین (علیه السلام) گفت: من خدای را معصیت می‌کنم و از هیچ گناهی رویگردان نیستم. مرا نصیحتی کن تا از آن بهره گیرم. امام فرمود: پنج چیز را در نظر بگیر و هر گناهی که خواستی انجام بده، سپس آنها را چنین بر شمرد:

از روزی خدا مخور و هر گناهی که خواستی انجام بده.

مرد گفت: پس چه بخورم؟ هر چه در هستی هست از آن خداست!

امام فرمود: از ملک خدای بیرون رو و هر چقدر خواستی گناه کن.

مرد گفت: این یکی از آن دشوارتر است، هر کجا روم ملک خداست.

امام فرمود: جایی برو که خداوند تو را نبیند، آنگاه هر گناهی خواستی مرتکب شو.

مرد گفت: مگر جایی هست که از خدا پنهان بماند؟

امام فرمود: وقتی فرشته مرگ به سراغت می‌آید تا جانت را بگیرد او را رد کن و هر گناهی خواستی مرتکب شو و پنجم اینکه وقتی خواستند تو را به دوزخ ببرند وارد مشو و هر چقدر خواستی گناه کن. مرد عرض کرد: مرا کافی است ای فرزند رسول خدا. دیگر از این پس هرگز کاری که خدا نپسندد انجام نخواهم داد.

« برگرفته از کتاب خلاصه‌ای از زندگینامه امام حسین (علیه السلام)، تالیف سید هاشم رسولی محلاتی، صفحه 308 »